از شبهایِ هولناکِ تنهایی، بیزارم

امشب،از دستانِ خدا، ستاره میبارد

از بالِ فرشتگان ،شکوفه ی بهاره …

چشمانت را که میبندی،

به آسمانیان میپیوندی،

لبخندی کوتاه ،تا سحر ،

تا وقتِ دعا و اذان،

اما آرامشی که میماند

در قلبت جاودان….

حالا فقط، در خواب،

بهشت و شعر سپید ابر و سبزی باغهای بهشت

را میبینی

اما روزی زیر درختان بلندش مینشینی….

مه ناز نصیرپور

شب اول ماه رمضان بیست و هفتم خرداد ۹۴

پیچیده است

بغض ،

دورِ گلویم ،

همچون طناب ِ دار ،

خسته ام

از این همه

گره ی کورِ انتظار….

کاش ،

خبر داشتی ،

از شوره زارِ قلبِ بی قرار….

مه ناز نصیرپور

همین روزها که پر از دلشوره است.

و سوالی که تکرار می شود

چرا همیشه باید منتظر باشم؟ ….

به شانه هایم تکیه کن

دلتنگی ات را گریه کن

وقتی امید، در نگاهت دمید

لبخند ،به قلبم هدیه کن..

مه ناز نصیرپور