خاتون! ما هنوز زیر #پوتین سکوت، به اشغال تن داده ارتشِ امنیت خود را به وطن‌فروشی فروخته‌ایم ما روح ترس‌خورده‌ی مسخ‌شده‌ی انفعالیم هق هقی فروخورده فریادِ زخمی بی‌ضماد بغضی مزمن در گلوی سرنوشت… ما باید از چشمانِ خودی‌ها پنهان شویم که از با هم نبودن اینگونه بی هم شده‌ایم ما، از خنجر خیانت، این چنین […]

نه گریه دردو درمونه نه شادی دیگه می‌خونه از اون فصلی که تو رفتی بهار، عین زمستونه تموم عکساتون خیسه قلم ،مرثیه می‌ریسه عروسی یادته #الوند ؟ کجاس اون کوچه و ریسه شماها کوه من بودید شفای روح من بودید همیشه فصل پایان غم و اندوه من بودید منم پشتِ درِ حسرت دلِ تنگم پر از […]

  شهر سربیِ کبودم آسمانِ آبی ات کو؟ شوق چشمانت رمیده خنده ی سرخابی ات کو؟ واژه ها تبعیدِ بغض و بیدها درگیر بادند فصل رویایت زمستان رویش شادابی ات کو؟ آرزوها غیرِ ممکن مردمت فکرِ مُسَکِّن خستگیهاشان چه مزمن آخرِ بی خوابی ات کو؟ تو سیه پوش و پریشان دستهایت سرد و لرزان رنگ […]

به رقص آور مرا در کشورِ رویا که در آن مردمانش قدرِ آهنگ و غزل را خوب می دانند، همان جایی که آرامش، نوای نبض خوشبختی ست سپیدِ صلح، همیشه بهترین رنگ است… تو می دانی که احساسم چه دلتنگ است… ببر من را به جایی که نپیچد چادرِ اندوه شب، تارِ لطیفِ گیسوانم را […]