مادربزرگ…
تو را
از دست داده ام
با تمام رازقی های جانمازت
با عطر گل محمدی ِ راز و نیازت
پرواز کردی و رفتی
از لحظه ی کوچ غمگینت
با تلخیِ بغضِ سنگینت
عجینم…
تو در آسمانی و من اسیر زمینم
دلتنگِ تو و آغوشِ تو …
خواب آن روزها را می بینم…
حسرت به دل،
به یاد شبِ یلدا و
شوق بیداری تا صبحِ فردا
به یاد لبخند مهربانت،
شیرینی لهجه و زبانت
به یاد تو و دانه های انار،
به یاد آجیل و شیرینی و برنجک در بهار
صدای صلواتت در گوشم
بارِغم ِنبودنت بر دوشم
هنوز
دلم گیر کوچه باغهای کاه گلی و صدای آب و لمسِ
دستان توست
نگاهم بی قرارآسمان پرستاره و مهربانیِ
چشمان توست
مهناز نصیرپور ۳۰/۹/۹۳

عطر ِبودنت،
کم کم

از تنم می پرد،
کی تمدید می کنی
یلدای آغوشت را؟

یاسِ پنهانِ پشتِ دیوارها،

پیدا میکنم شانۀ غزل پوشت را

مه ناز نصیرپور
۲۵/۹/۹۳

عاشق که باشی …
اسیدی بودن باران چه اهمیت دارد ؟
مهم این است
تو هستی و غزل چشمان او و خنده های بی بهانه …
نگاه آبی یار و برگهای رنگی پاییز و آغاز ترانه…
چندین برابر می شود
عطر موهایش زیر باران…
و نرم تر از شکوفه های
زیبای بهاران..
مهناز نصیرپور

دیشب
کوچه های بارانی پاییز را
قدم زدم بی تو..
اما نه
تنهای تنها
من بودم و رویای عاشقانه ی حضور تو
من بودم و خاطرات جاودانه ی عبور تو
سرد بود هوای فاصله،
می لرزیدم اما
هنوز مست از شراب نگاهت
بی قرار و چشم به راهت…
مهناز نصیرپور

حتی دستانم دلتنگند
بیا برایت حرف دارم
به اندازه ی خطوط سر انگشتانم

مهناز نصیرپور