۲۲۵۲

پرواز روحت را به بند می کشند
و حق خود می پندارند
پرواز با پرندگان آسمان را
دلت را می شکنند
پرو بالت را می بندند..
.گفتی
پروازم را به فراموشی بسپارم
آوازم را به خاموشی
اما ابر عشق از نگاهت
دیگر نبارید
شقایق قلبم پژمرد
گل لبخند بر لبانم مرد..
رفتی
من ماندم و حسرت پرواز
من ماندم و دستان بغض و اسارت آواز
مهناز نصیرپور

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *