زلف سیاهت قدغن

ماهِ رمضان،نوشِ نگاهت قدغن

روییدن من بر سر راهت قدغن

چشمان من از عطش سیاهی رفته

باریدن روی همچو ماهت قدغن

صحرای نبودن تو همچون لوت و

تن پوش پر از گل و گیاهت قدغن

تشویش و غم و بی کسی و زوزه ی باد

آغوش لطیف و جان پناهت قدغن

تا موقع افطار به خود می لرزم

پوشیدن آن زلف سیاهت قدغن

مهناز نصیرپور

۲۷ اردیبهشت ۹۷