تابستان عزیزم!
از همین حالا دلتنگی،

در واژه های چشمم موج میزند،
اینکه دامن بلند پیرهنت را

به شبهای زودهنگام پاییز میسپاری.
طلوع تا غروب تو

سفر میلیونها واژه ی روشن بود

بر جاده ی سپید دفترم…

نگران نباش، این فصل، #مهر بان است،

در تقویم عشق، پیوند دستان تابستان و پاییز،

آغشتگی عشق به ترانه ی #مهر است.
#میزان،شدن تپشهای قلبت

در نوازش نسیم و باران.
آرام باش، قلبت را به مهر بسپار،

این ماه اول،

بلد است عاشقانه هایت را

به موجی از برگهای نارنجی و قرمز،

فوج فوج،پرستوی عاشق و اوج آبی نگاه خدا بسپارد.
مرداد دلم، در #مهر عاشق شد

با نگاه آفتابی روز یازدهم…
نبض دفترم هنوز از گرمی آغوش او سبز است.

پس شکلات تلخ انتظارهایت را

در کافه های شعر تبریک می گویم.

پ.ن:
آرام باش و
قلبت را به مهر بسپار
قرارهای رنگی در راه
نگاه بارانی برکه،
لبریز تصویر ماه

مهناز نصیرپور
بیست و هشتم شهریور نود و پنج

لحظه هایتان مهرآمیز

 

این روزها

بیش از خاطرات پدرم،

ح

س

ر

ت

را

حرف به حرف

لحظه به لحظه

قطره قطره

با همه ی وجود

چشیدم…

 

حسرت در آغوش کشیدن

دوستت دارم گفتن

و شعرهایی که گوشه ی دفترم

کز کرده ماند

و لبم هرگز

در گوشش نخواند.

 

راست گفته اند،

 

آدم ها

آه و دم هستند

“آه ” هرقدر هم بلند باشد

به “دم “بی رحم مرگ که بیفتد

دستش از دنیا کوتاه میشود

رنگ غم

میگیرد

و آوازش

چه زود در قفس بغض

میمیرد…?

 

هفته ی پیش این موقع

بابا نفس میکشید،حرف میزد

چه زود دیر شد

جمعه بعدازظهر جوهر زندگیش تموم شد

کاش یادم نره

“همیشه زود دیر میشه”

 

#مه_ناز_نصیرپور

پنج شنبه ششم خرداد نود و پنج