در شبِ سیاه غم و درد امام حسین ،

در تلاطمِ دلشوره هایِ حضرت زینب،

در بارانِ چشمانت؛

در پاکیِ دستانت ؛

وقتی، دلشکسته ، خدا را صدا کردی ،

هرگاه نغمه ی دعا جان گرفت یاد من باش،

فکرِ دلِ محتاجِ رفته بر باد ِ من باش…

بغضِ غریبی جاریست در دل این شبها،

معنی عمیق عشق در طنین ِاین تبها،

سوزِ عجیب ِ آه در خشکی این لبها…

و گاهی یادمان می رود چه زود آزادگی را

مهربانی و صداقت و سادگی را

برای پاک مردن ، آمادگی را

 

مه ناز نصیرپور

دوازدهم آبان نود و سه

 

 

 

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *