نسترنهای شعر

nastaran
از پس کوههای بلند انتظار،
طلوعِ خورشیدی،
با تو،
گل می دهند ،
نسترن هایِ شعر،
بر بلندای دفترم ….
لمسِ دستانت،
برق ِچشمانت،
از یادم می برند،
بغضِ غریب دلتنگی ….
مه ناز نصیرپور
چهاردهم خرداد نود و چهار
/۰ دیدگاه /توسط
0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *