کبوترِ وجودم

در قفسِ سینه ، بال بال می زند ،
کبوترِ وجودم ،
بغضِ بامِ حرمت تنیده در تار و پودم ،
نشد به جای آورم ،
در حیاطِ صحن، رکوع و سجودم ….
کاش امشب آنجا بودم ،
در باغِ حریم روحانی ات،
از آسمانِ پرستاره یِ دعا و خدا میسرودم….

پ.ن: ای ستاره ی هشتم
مرا لایق دیدارت بدان،به سویت بخوان،

شعرهایم برای تو تنها در حرم امنت ، بیدار می شوند……

مه ناز نصیرپور
چهارم شهریور نود و چهار