چشم اصفهان

چراغها را چه سود ،

وقتی چشم اصفهان بسته بود،

نصف جهان بدون زاینده رود،

انگار مرده بود…

از سکوت ِکویر،

سی و سه پل خسته بود…

گلوی شعر ِزندگی را بغض ، گرفته بود…..

در شهر ، غمی عمیق نهفته بود….

فصلِ شادی خفته بود
مه ناز نصیرپور
مرداد ۹۴