چشمکِ ستاره ها

حالِ شاعری را دارم؛

که غزلهایش گم شده است…..

می ترسد؛

کودکِ واژگانش ، مالِ دیگری شود….

نکند از شعرِ زندگیِ او سر بر آوری ….

یا وقتِ سرودن ، چون عطر ، از هوای ِذهنم بپری ….

نکند رنگِ نگاهِ مرا،

با چشمکِ ستاره ها، از یاد ببری ….

مه ناز نصیرپور

فروردین ۹۴