پایان دره های سکوت و فاصله

واژه هایم گسسته است،
مثل تار و پودِ شعرِ دیدار…
که در قفسِ دلتنگی
می اندیشد به پایانِ روزهای جدایی …
اگر برسد
رویای لمسِ دستانت به باور
و کابوس نبودنت به آخر،
گلواژه هایم
بهاری می شوند
و پلواژه هایم
پایان دره های سکوت و فاصله،
سرریز شده
از این همه تکرار،
ظرف حوصله …
مهناز نصیرپور
چهاردهمین روز بهمن بدون برف سال ۹۳