نقاشی زندگی

از شبهایِ هولناکِ تنهایی، بیزارم

با اشکِ حسرت و دردِ خاطره،

بیدارم،

اما تو را کنارم ندارم…..
دیوارها و دریچه ها ، دلتنگند

راستی،

چرا در نقاشیِ زندگی ،

شادیها این همه کمرنگند

و غمها ، پررنگ؟

کجایی؟

از واژه و شعر و غزل هم خسته ام

امشب شکلِ گریه ام ،

قایقی شکسته ….

مه ناز نصیرپور

۳۰/۳/۹۴