نسترن های سرخ شعر

از پس کوههای بلندِ انتظار،
خورشید حضورت،
طلوع کرده است…
و حالا
نسترن هایِ سرخِ شعر
گل می دهند،
بر بلندای دفترم ….
با لمس ِدستانت،
با برق چشمانت،
بغضِ غریبِ دلتنگی را
از یاد می برم…….
مه ناز نصیرپور
چهاردهم خرداد نود و چهار
/۰ دیدگاه /توسط
0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *