حال شاعری را دارم
که غزلهایش گم شده است
می ترسد کودک واژگانش
مال دیگری شود….
مبادا از شعر زندگی او
سر بر آوری ….
یا وقتِ سرودن ،
یا وقتِ سرودن ،
چون عطر از هوای ذهنم بپری ….
مبادا رنگ نگاه مرا
با چشمک ستاره ها از یاد ببری ….
مه ناز نصیرپور
سی اردیبهشت ۹۴
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.