لبخند مصنوعی نمک سود

در باغ عشق تو ، روحم شکفته شد،

آهنگ گرفت تار و پودم،

از میوه ی شعر، سرشار،

درختِ وجودم،

در سالهایِ نبودنت، انگار

در خاکِ تنهایی،مرده بودم،

با بغض و آه، ستاره شمرده بودم،

یادت باشد،

بی تو ،

متروکه ای دودآلودم ،

از اشک ،

لبخندی مصنوعی و نمک سودم….

با تو اما جاری و رو به دریا، همچون رودم….

مه ناز نصیرپور