فُرات ، رود همیشه تشنه

فُرات،

تشنه ماند و بی تاب،

در بستر‍ِ حسرت،

وقتی گلهای محمدی ،

سیراب از خون،

گُلِ سرخ شدند….

مه ناز نصیرپور

سی ام مهر ماه نود و چهار