فصل آغوشت

فصل آغوشت غزلها را بهاری می کند

گونه ی شعر سپیدم را اناری می کند

ای که دریای نگاهت شوق آبی غزل

ماهی قلبم بر امواجش سواری می کند

نوبهار واژه هایم نیلی چشمان توست

مرغ خاموش سکوتم را قناری می کند

با تو در اوج شکوفاییست عشق و باورم

دست گرمت غصه هایم را فراری می کند

در پناه شانه هایت من پر از آرامشم

بی تو اما کودک دل بی قراری می کند

بی تو تقویمم اسیر بهمن و طوفان غم

مهر دیدارت زمستان را بهاری می کند؟

مهناز نصیرپور

بیست و هشتم اسپند نود و پنج

ساعت ۹:۰۰ صبح