سقف سنگینِ اندوه ،

بر دلم

فرو ریخته است

و نفس

چه مذبوحانه

دست و پا می زند

تا رها شود از قفس

بی رمق ، دوان دوان

می دود

به دنبال

این تپش های بی سرانجام
مه ناز نصیرپور

بیست و شش اردیبهشت نود و چهار

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *