روزه بودم

روزه بودم

انگار …

در عطش و آتشِ تابستان…

اما غروب نکرد خورشید،

تشنه ماندم …

باید

سیراب

شوم

با رویایِ سرخِ لبهایت

با خیالِ بودنت

شاید،

آرام شود

این دل بی تاب…..

مه ناز نصیرپور

بیست اردیبهشت ۹۴