امروز از دنده یِ شعر، بیدار شده ام،
عقلِ پرمدعای من ،
برای بوق زدنهایت،
گوشهایم سنگین است،
نوایِ قلبم آهنگین،
بزن کنار،
تا دیوانگیهای عاشقانه ام،
تو را زیر نگیرد،
نمی گذارم ، پرستویِ عشق،
از اینجا پر بگیرد ،
از نصیحتهایِ بی احساست ،
بمیرد…..
مه ناز نصیرپور
اردیبهشت ۹۴
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.