دلنوشته ی روزهایی که گذشت

روزهایی که گذشت

گاهی پر بود از

بارانِ اشک

قفس ِبغضی

برای نفس،

مجادله ،

کشیدن و گذاشتنِ منت

گاهی معامله

اما

در آغوش کشیدن ها

پس از آن همه تلخی

طعم تازه ی شکلاتِ تلخ بود….

غرق شدن در نگاههایِ عمیقِ

خیس اما عاشقانه

ماندن بر سر پیمان به هر بهانه

خواندنِ آهنگِ وفاداری،

لمسِ دشتِ لبهایت پر از گلِ ترانه

مثل زیبایی چهارفصل خدا

دلنشین بود

و حالا عشقِ ما

هنوز مثل بهار و پاییز

ترکیب آفتاب و باران

مثل تابستان

داغ و سبز و درخشان

است

من این سفر را با تمامِ لحظه هایش دوست دارم

هنوز

در دشت سپید دفترم

شقایقِ شعر می کارم…

مه ناز نصیرپور

اردیبهشت ۹۴