دلتنگ لالایی هایِ مادرانه ات ،
کم میاورم
نوازشِ عاشقانه ی دستانت
ستاره های روشن چشمانت ،
کی به پایان می رسد
این همه فاصله
و من، دوباره در آغوش گرم تو
مرور می کنم
رویاهای کودکی را ؟
کاش زودتر
در خانه بپیچد،
عطر مهربانی ات
و بشکند
صدای نفس هایت ،
سکوتِ تاریکی جدایی را،
شهربانوی من،
مهرِ تو
سرزمینی بدون مرز،
رویید از دامنت
گلهای دلنشین احساس ،
سایه ی سبزت
بر شعر زندگیم
پایدار و برقرار
به لطف پروردگار….
مهناز نصیرپور
بهمن ۹۳
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.