دلتنگ لالایی هایِ مادرانه ات ،

کم میاورم

نوازشِ عاشقانه ی دستانت

ستاره های روشن چشمانت ،

کی به پایان می رسد

این همه فاصله

و من، دوباره در آغوش گرم تو

مرور می کنم

رویاهای کودکی را ؟

کاش زودتر

در خانه بپیچد،

عطر مهربانی ات

و بشکند

صدای نفس هایت ،

سکوتِ تاریکی جدایی را،

شهربانوی من،

مهرِ تو

سرزمینی بدون مرز،

رویید از دامنت

گلهای دلنشین احساس ،

سایه ی سبزت

بر شعر زندگیم

پایدار و برقرار

به لطف پروردگار….
مهناز نصیرپور
بهمن ۹۳

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *