ابر و مِهر

این همه ابر ،

پنهان می کنند

مِهر حضورت را

از چشمانم…..

تا کی مانند باد ،

بی قرار و سرگردان،

از چهره ات کنار بزنم،

پنبه های خاکستری و سیاه را ؟

خورشید، همیشگی ست

اما تو…….

کاش درد ِ عمیقِ واژه هایم را

لمس می کردی ….

گویی قصه ی ابر و مِهر

تا همیشه ادامه دارد …..

مه ناز نصیرپور

دیشب از همه ی شبها تاریک تر بود

پر از کابوس…..

۶/۲/۹۴