یکی باید باشه که پشتت به آفتاب مهر وجودش گرم باشه،
قطب دلسردیهاتو آب کنه…
یکی باید باشه که لبخندتو دوبرابر کنه ، آرامشتو به توان بی نهایت برسونه روی شونه های امنش همه ی ترسهات تموم بشه…
بغضتو از چشمات بفهمه و اشکای دلتنگیتو پاک کنه…
یکی که بدونی بداخلاقیاش از دلتنگیاشه اخماش از غیرتش،
ته ریشش، نوازش سپید گونه هات باشه…
یکی که هیچ غزل و شعری نتونه توصیفش کنه و با خیال راحت بتونی مردونگیشو به رخ منطقت بکشی با افتخار بگی این انتخاب دلمه و بهتر از عقلم انتخاب کرده…
و اسم تو توی آسمون هر صبح می درخشه…
مهناز نصیرپور
۵ فروردین ۹۷
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.