یکی باید باشه که پشتت به آفتاب مهر وجودش گرم باشه،

قطب دلسردیهاتو آب کنه…

یکی باید باشه که لبخندتو دوبرابر کنه ، آرامشتو به توان بی نهایت برسونه روی شونه های امنش همه ی ترسهات تموم بشه…
بغضتو از چشمات بفهمه و اشکای دلتنگیتو پاک کنه…
یکی که بدونی بداخلاقیاش از دلتنگیاشه اخماش از غیرتش،
ته ریشش، نوازش سپید گونه هات باشه…
یکی که هیچ غزل و شعری نتونه توصیفش کنه و با خیال راحت بتونی مردونگیشو به رخ منطقت بکشی با افتخار بگی این انتخاب دلمه و بهتر از عقلم انتخاب کرده…

و اسم تو توی آسمون هر صبح می درخشه…

مهناز نصیرپور

۵ فروردین ۹۷

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *