آغوش خاک

گاهی گیسوانی داری به رنگ شب،

چهره ای تازه و لبخندی پر از زیبایی بی اندازه،

اما قلبت لبریز هیاهوی غمی عمیق است ،

که ناگهان می ایستد

و تو را به آغوش خاک می سپارد

و همان چشمها که جوانی ات را تحسین می کردند

بیش از همیشه می بارد….

مه ناز نصیرپور

شانزده آذر نود و چهار